چرک خشک کن مترونیدازول چیست و آیا شربت مترونیدازول برای عفونت دندان کودکان مناسب است ؟

مترونیدازول و شربت مترونیدازول : آنتی بیوتیک برای درمان عفونت های باکتریایی

۱٫ درباره مترونیدازول: مترونیدازول یک آنتی بیوتیک است، برای درمان عفونت های پوستی، روزاسه و عفونت های دهان (از جمله لثه های عفونی و آبسه دندان) استفاده می شود. در درمان بیماری هایی مانند واژینوز باکتریایی و بیماری التهابی لگن استفاده می شود. همچنین برای درمان نیش حشرات آلوده، زخم های پوستی، زخم ها و زخم بستر و درمان و پیشگیری از عفونت های باکتریایی و انگلی استفاده می شود. مترونیدازول فقط با نسخه در دسترس است.

این دارو به صورت قرص، ژل، کرم، مایعی که می نوشید یا شیاف وجود دارد که دارویی است که به آرامی به داخل مقعد فشار می دهید. تزریق نیز انجام می شود، اما معمولاً فقط در بیمارستان انجام می شود.

۲٫ حقایق کلیدی در مورد قرص و شربت مترونیدازول

*شایع ترین عوارض قرص مترونیدازول، مایع، شیاف یا ژل واژینال احساس یا بیماری، اسهال و طعم فلزی خفیف در دهان است.

• در حین مصرف قرص مترونیدازول، مایع، شیاف یا ژل واژینال یا تا ۲ روز پس از پایان درمان، الکل مصرف نکنید. الکل می تواند عوارض جانبی مانند احساس بیماری، درد معده، گرگرفتگی، تپش قلب (تپش قلب) و سردرد ایجاد کند.
• در بیشتر عفونت‌ها، در عرض چند روز احساس بهتری خواهید داشت، اما برای برخی ممکن است مدت بیشتری طول بکشد. هنگام درمان روزانه با شربت مترونیدازول، ممکن است تنها پس از چند هفته متوجه تفاوت شوید.
• قرص یا شیاف مترونیدازول را با نام تجاری Flagyl می نامند.
• کرم مترونیدازول با نام تجاری Rosiced یا Rozex نامیده می شود. این ژل از نام های تجاری Acea، Anabact، Metrogel، Metrosa، Rozex یا Zyomet نامگذاری شده است.

نقش مترونیدازول در درمان عفونت دندان

۳٫ چه کسانی می توانند و نمی توانند مترونیدازول مصرف کنند

بیشتر بزرگسالان و کودکان می توانند مترونیدازول را مصرف کنند. مترونیدازول برای برخی افراد مناسب نیست.

برای اطمینان از بی خطر بودن قرص ها، مایعات یا شیاف ها و شربت مترونیدازول در موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

• در گذشته نسبت به مترونیدازول یا هر داروی دیگری واکنش آلرژیک داشته اید
•  باردار یا شیرده هستند
• مشکلات کبدی دارید
• دیالیز داشته باشید
• احساس کنید که در حین استفاده از مترونیدازول نمی توانید نوشیدن الکل را متوقف کنید
• فکر کنید ممکن است اختلالات واژن داشته باشید

۴٫ قرص، مایعات یا شیاف و شربت مترونیدازول

قرص مترونیدازول، مایع و شیاف و شربت مترونیدازول برای تعدادی از عفونت ها از جمله بیماری التهابی لگن تجویز می شود. فرمی که پزشک شما تجویز می کند، دوز و مدت زمان مصرف دارو به نوع عفونت و شدت آن بستگی دارد. برخی از عفونت ها را می توان با یک دوز درمان کرد، در حالی که برخی دیگر ممکن است به یک دوره ۲ هفته ای نیاز داشته باشند. دوزهای کودکان کمتر است و به سن یا وزن کودک شما بستگی دارد.

دستورات پزشک یا داروساز خود را دنبال کنید.قرص مترونیدازول باید به طور کامل با یک نوشیدنی آب قورت داده شود. مایع و شربت مترونیدازول نباید بعد از غذا مصرف شود. این دارو همراه با یک سرنگ یا قاشق پلاستیکی به شما کمک می کند تا دوز مناسب را اندازه گیری کنید. اگر ندارید، حتما تهیه کنید از قاشق چای خوری استفاده نکنید زیرا مقدار مناسبی را نمی دهد.

اگر در بلعیدن دارو مشکل دارید، پزشک ممکن است شیاف مترونیدازول را تجویز کند. شیاف مترونیدازول معمولا ۳ بار در روز استفاده می شود. دستورالعمل های همراه دارو را دنبال کنید. اگر نیاز به مصرف چندین دوز مترونیدازول در روز دارید، سعی کنید بین آنها به طور مساوی فاصله دهید. به عنوان مثال، اگر دارو را ۳ بار در روز مصرف می کنید، این می تواند اول صبح، اواسط بعد از ظهر و قبل از خواب باشد.

چقدر باید مترونیدازول مصرف کنم؟

ادامه مصرف مترونیدازول تا زمانی که پزشک شما آن را تجویز کرده است بسیار مهم است.

اگر فراموش کنیم دارو را در زمان خودش مصرف کنیم چه باید کرد؟

اگر مصرف یک نوبت را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید، مگر اینکه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت، دوز فراموش شده مترونیدازول را نادیده بگیرید و دوز طبیعی بعدی را مصرف کنید. هرگز ۲ دوز را همزمان مصرف نکنید. هرگز یک دوز اضافی برای جبران یک دوز فراموش شده مصرف نکنید. اگر اغلب دوزهای مصرفی خود را فراموش می کنید، ممکن است تنظیم زنگ هشدار برای یادآوری به شما کمک کند. همچنین می توانید از داروساز خود در مورد راه های دیگر برای به خاطر سپردن داروهای خود راهنمایی بخواهید.

۵٫ کرم یا ژل مترونیدازول

هنگامی که کرم یا ژل مترونیدازول برای روزاسه تجویز می شود، معمولاً دو بار در روز به مدت حدود ۲ ماه از آن استفاده می کنید. گاهی اوقات ممکن است درمان بیشتر طول بکشد دستورات پزشک یا داروساز خود را دنبال کنید. اگر از کرم یا ژل برای عفونت پوستی یا زخم یا زخم عفونی استفاده می کنید، معمولاً یک یا دو بار در روز از آن استفاده کنید. دستورات پزشک یا داروساز خود را دنبال کنید و درمان را تا بهبود عفونت ادامه دهید.

نحوه قرار دادن کرم یا ژل مترونیدازول

یک لایه نازک از کرم یا ژل را روی ناحیه ای که در حال درمان هستید قرار دهید و آن را به آرامی بمالید. سعی کنید از وارد شدن آن به چشم خود جلوگیری کنید زیرا ممکن است باعث سوزش شود. اگر چیزی در چشمانتان افتاد، فوراً آنها را با آب خنک بشویید.

چه مدت باید از کرم یا ژل مترونیدازول استفاده کنم؟

استفاده از کرم یا ژل مترونیدازول تا زمانی که پزشک شما تجویز کرده است بسیار مهم است.

اگر فراموش کنم کرم یا ژل مترونیدازول استفاده کنم چه؟

اگر مصرف ژل واژینال مترونیدازول را فراموش کردید، به محض یادآوری از آن استفاده کنید، مگر اینکه تقریباً زمان مصرف دوز معمول شما فرا رسیده باشد. بیش از یک بار در شب از آن استفاده نکنید. سپس استفاده از ژل را در زمان معمول ادامه دهید.

اگر زیاد استفاده کنم چه اتفاقی می افتد؟

اگر به طور تصادفی از ژل بیش از حد استفاده کنید، بعید است که به شما آسیب برساند. اگر نگران هستید با داروساز یا پزشک خود صحبت کنید.

۷٫ عوارض جانبی مترونیدازول

تجربه عوارض جانبی هنگام استفاده از کرم یا ژل مترونیدازول غیرعادی است. با این حال، ممکن است برخی از عوارض جانبی رایج با قرص، شیاف یا ژل واژینال وجود داشته باشد. هنگام مصرف قرص یا مایع یا استفاده از ژل یا شیاف واژینال الکل ننوشید. این می تواند عوارض جانبی شدیدی مانند احساس یا بیماری، درد معده، گرگرفتگی، تپش قلب (تپش قلب) و سردرد به شما بدهد. پس از اتمام درمان، ۲ روز صبر کنید تا دوباره الکل بنوشید. این باعث می شود مترونیدازول از بدن خارج شود.

عوارض جانبی شایع قرص، مایع، شیاف یا ژل واژینال و شربت مترونیدازول

به مصرف دارو ادامه دهید، اما اگر این عوارض شما را آزار می دهد یا از بین نمی رود، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید:

• احساس بیماری (تهوع)
• بیمار بودن (استفراغ) یا اسهال
• طعم فلزی در دهان یا زبان

عوارض جانبی جدی نادری که کمتر از ۱ نفر از هر ۱۰۰۰ نفر را مبتلا می کند.

اگر:

• پوست شما زرد می شود یا سفیدی چشمان شما زرد می شود – اینها می توانند علائم هشدار دهنده مشکلات کبد یا کیسه صفرا باشند.
• عفونت‌های غیرمنتظره، زخم‌های دهان، کبودی، خونریزی لثه یا خستگی مفرط دارید – اینها ممکن است ناشی از مشکل خونی باشد.
• دردهای بد معده دارید که می تواند به کمر شما برسد – این ممکن است نشانه پانکراتیت باشد
• تاری دید یا دوبینی دارید
•  تب (۳۸ درجه سانتیگراد و بالاتر) و سفت شدن گردن، دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند (توهم)، احساس گیجی، توانایی مقابله با نور شدید یا مشکل در صحبت کردن دارند – اینها ممکن است علائم هشدار دهنده مننژیت باشند یا مترونیدازول بر مغز شما تأثیر می گذارد

اگر مشکوک هستید که شما یا شخص دیگری علائم مننژیت یا سایر مشکلات مرتبط با مغز را نشان می دهد، به پزشک مراجعه کنید یا فوراً به نزدیکترین بخش حوادث و اورژانس (A&E) بروید.

واکنش آلرژیک جدی

در موارد نادر، ممکن است یک واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) به شربت مترونیدازول داشته باشید.

۸٫ نحوه برخورد با عوارض جانبی

• احساس بیماری (تهوع) – به وعده های غذایی ساده پایبند باشید و غذاهای غنی یا تند نخورید. همیشه باید سعی کنید شربت مترونیدازول را بعد از غذا یا میان وعده مصرف کنید.
• بیماری (استفراغ) یا اسهال – برای جلوگیری از کم آبی مایعات زیادی مانند آب یا کدو حلوایی بنوشید. اگر مریض هستید جرعه های کوچک و مکرر بنوشید. علائم کم آبی شامل ادرار کردن کمتر از حد معمول یا ادرار تیره و با بوی قوی است. اگر اسهال و استفراغ بیش از ۲۴ ساعت ادامه داشت، برای مشاوره با پزشک خود تماس بگیرید. بدون مشورت با داروساز یا پزشک از داروهای دیگر برای درمان اسهال یا استفراغ استفاده نکنید.
• طعم فلزی در دهان – مقدار زیادی آب بنوشید و غذاهای معمولی که دوست دارید بخورید. اگر زبان شما بسیار خام است، این می تواند نشانه ای از گیجی باشد – از داروساز یا پزشک خود برای راهنمایی بخواهید.

۹٫ بارداری و شیردهی در زمان مصرف مترونیدازول

به طور کلی استفاده از مترونیدازول در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر است. اگر در دوران شیردهی هستید، هنگام استفاده از کرم یا ژل مترونیدازول احتیاط کنید. اطمینان حاصل کنید که به طور تصادفی آن را روی سینه خود نبرید. اگر این اتفاق افتاد، قبل از شیر دادن به نوزاد، هرگونه کرم یا ژل را از روی سینه خود بشویید.

۱۰٫ اقدامات احتیاطی قرص کرم , ژل و شربت مترونیدازول با سایر داروها

کرم یا ژل مترونیدازول برای ایجاد مشکل با سایر داروها شناخته نشده است. با این حال، برخی از داروها هستند که به خوبی با قرص، شیاف، مایع یا ژل واژینال ترکیب نمی شوند.

اگر از این داروها استفاده می کنید، قبل از شروع مصرف قرص مترونیدازول، شیاف، ژل واژینال و شربت مترونیدازول به پزشک خود اطلاع دهید:

• رقیق کننده خون به نام وارفارین
•  لیتیوم (برای درمان برخی از انواع مشکلات سلامت روان استفاده می شود)
• دی سولفیرام (برای کمک به افراد در ترک الکل استفاده می شود)
•  فنی توئین یا فنوباربیتون (برای درمان صرع استفاده می شود)
• سیکلوسپورین (برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می شود)
• فلوراوراسیل یا بوسولفان (برای درمان برخی از انواع سرطان استفاده می شود)
• هر دارویی که به صورت مایع مصرف می کنید، اگر حاوی الکل باشد

ترکیب مترونیدازول با داروهای گیاهی و مکمل ها

هیچ مشکل شناخته شده ای در مصرف داروهای گیاهی و مکمل ها در کنار مترونیدازول وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها و مکمل هایی که به صورت مایعات می نوشند نیز ممکن است حاوی الکل باشند. لیست مواد تشکیل دهنده را بررسی کنید یا از تامین کننده یا سازنده سوال کنید.

شربت سفیکسیم برای عفونت کودکان

سفیکسیم یک سفالوسپورین خوراکی نیمه مصنوعی نسل سوم است که در شرایط آزمایشگاهی فعالیت باکتری کشی بر روی طیف وسیعی از میکروارگانیسم های گرم مثبت و گرم منفی دارد. اثربخشی بالینی در برابر عفونت‌های ناشی از پاتوژن‌های رایج، از جمله استرپتوکوک پنومونیه، استرپتوکوک پیوژنز، اشریشیا کلی، پروتئوس میرابیلیس، گونه‌های کلبسیلا، هموفیلوس آنفولانزا (β-لاکتاماز مثبت و منفی)، موراکسلا (ب-لاکتارهاماز مثبت) و موراکسلا (ب-لاکتارهاماز) نشان داده شده است.  و گونه های انتروباکتر. سفیکسیم در حضور بتالاکتاماز بسیار پایدار است.

اکثر سویه های انتروکوک (استرپتوکوکوس فکالیس، استرپتوکوک های گروه D) و استافیلوکوک ها (از جمله سویه های کواگولاز مثبت و منفی و سویه های متی سیلین) به سفیکسیم مقاوم هستند. علاوه بر این، اکثر سویه های سودوموناس، باکتریوید فرگیلیس، لیستریا مونوسیتوژنز و کلستریدیا به سفیکسیم مقاوم هستند.

فارماکوکینتیک. به سرعت در دستگاه گوارش جذب می شود. فراهمی زیستی ۴۰-۵۰٪ است. Cmax در سرم خون پس از ۴ ساعت به دست می آید (در صورت مصرف در طول وعده های غذایی، ۰٫۸ ساعت سریعتر است). اتصال به پروتئین های پلاسمای خون (عمدتاً به آلبومین ها) ۶۵٪ است. T½ – ۳-۴ ساعت.

در صورت اختلال عملکرد کلیوی، بسته به کلیرانس کراتینین طولانی می شود: با کلیرانس کراتینین ۲۰-۴۰ میلی لیتر در دقیقه، T½ ۶٫۴ ساعت، با ۵-۱۰ میلی لیتر در دقیقه – ۱۱٫۵ ساعت است. در عرض ۲۴ ساعت، حدود ۵۰٪ از طریق ادرار (عمدتاً بدون تغییر)، ۱۰٪ – در صفرا دفع می شود.

نشانه های عوارض به سفیکسیم

• عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های حساس به دارو:
• حاد و تشدید برونشیت مزمن؛
• پنومونی؛
• التهاب گوش میانی؛
• فارنژیت، تونسیلیت و سینوزیت با علت باکتریایی (با لوزه های چرکی، سینوزیت و غیره)؛
• عفونت های باکتریایی بدون عارضه دستگاه تناسلی (برای سیستیت و غیره)؛
• عفونت های حاد روده ای.

کپسول ها:آنتی بیوتیک سفیکس به صورت خوراکی در طول وعده های غذایی استفاده می شود. دوز روزانه برای بزرگسالان و کودکان با وزن بدن بیش از ۵۰ کیلوگرم یا بزرگتر از ۱۲ سال ۴۰۰ میلی گرم (۱ کپسول) یک بار در روز است. طول دوره درمان بستگی به شدت بیماری دارد و به صورت جداگانه تنظیم می شود. برای عفونت های ناشی از استرپتوکوک پیوژنز، دوره درمان باید حداقل ۱۰ روز باشد. برای درمان عفونت های گونوکوکی بدون عارضه مجرای ادرار یا دهانه رحم، یک دوز ۴۰۰ میلی گرم توصیه می شود.

اختلال در عملکرد کلیه

این دارو برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی باید با احتیاط تجویز شود. دوز با در نظر گرفتن کلیرانس کراتینین تنظیم می شود. اگر کلیرانس کراتینین ≥۶۰ میلی لیتر در دقیقه باشد، دوز استاندارد تجویز می شود.

اگر کلیرانس کراتینین ۲۱-۶۰ میلی لیتر در دقیقه باشد یا برای بیماران تحت همودیالیز، ۷۵ درصد دوز استاندارد با حفظ فواصل بین برنامه ها. اگر کلیرانس کراتینین کمتر از ۲۰ میلی لیتر در دقیقه باشد یا در بیماران تحت دیالیز، ½ دوز استاندارد تجویز می شود و فواصل بین دوزها حفظ می شود. نه با همودیالیز و نه دیالیز صفاقی مقدار قابل توجهی سفیکسیم از بدن خارج نمی شود. در صورت نیاز به استفاده از دارو در دوز کمتر از ۴۰۰ میلی گرم، توصیه می شود دارو را به شکل دوز متفاوتی (مثلاً سوسپانسیون) تجویز کنید.

مقدار و دوز مصرفی سفیکسیم برای کودکان

دوز دارو در شربت و مدت زمان درمان توسط پزشک تعیین می شود. برای کودکان ۶ ماه تا ۱۲ سال با وزن کمتر از ۵۰ کیلوگرم، دوز توصیه شده روزانه ۸ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن یک بار یا ۴ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن ۲ بار در روز تجویز می شود. برای کودکان ۶ ماهه تا ۱۲ ساله، مدت دوره درمان بستگی به شدت بیماری دارد و به صورت جداگانه تعیین می شود.

دوره درمان – از ۵-۱۰ (برای عفونت های بدون عارضه) تا ۱۰-۱۴ روز. دوز معمول سفیکسیم برای کودکان بالای ۱۲ سال با وزن بیش از ۵۰ کیلوگرم ۴۰۰ میلی گرم در روز یک بار یا ۲۰۰ میلی گرم ۲ بار در روز با فاصله ۱۲ ساعت است. در صورت اختلال در عملکرد کلیه می توان از شربت سفیکس استفاده کرد: با کلیرانس کراتینین ≥۲۰ میلی لیتر در دقیقه، دوز معمول دارو با کلیرانس کراتینین کمتر از ۲۰ میلی لیتر در دقیقه – ½ دوز روزانه استفاده می شود.

نحوه مصرف شربت سفیکسیم براب کودکان

قبل از آماده سازی، لازم است بطری را بچرخانید و تکان دهید تا پودر شل شود، آب سرد جوشیده را در ۲ دوز به علامت مشخص شده روی بطری اضافه کنید، هر بار بطری را تکان دهید تا یک سوسپانسیون همگن تشکیل شود.

سوسپانسیون را می توان قبل از ۵ دقیقه پس از آماده سازی استفاده کرد.

قبل از هر پذیرش، سوسپانسیون تمام شده باید کاملاً تکان داده شود.

منع مصرف شربت سفیکسیم

حساسیت به هر یک از اجزای دارو، سایر سفالوسپورین ها یا پنی سیلین ها. پورفیریا سن کودکان تا ۱۲ سال (کپسول)، تا ۶ ماه (تعلیق).

اثرات جانبی سفیکسیم

دستورالعمل ها می گوید که عوارض جانبی ناشی از سفیکس جزئی است و به ندرت رخ می دهد. عوارض زیر ممکن است:

• از سیستم عصبی: سردرد، سرگیجه، خستگی، ضعف؛
• از خون و سیستم لنفاوی: ائوزینوفیلی، لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، ترومبوسیتوز، نوتروپنی، کم خونی همولیتیک، هیپوپرروترومبینمی (خونریزی و کبودی بدون دلیل واضح)، ترومبوفلبیت، طولانی شدن زمان ترومبین و پروترومبین،
• از دستگاه گوارش: اسپاسم روده، اسهال متوسط ​​(همراه با اسهال)، تهوع، استفراغ، کاندیدیاز مخاط دهان، کولیت غشایی کاذب، خشکی دهان، بی اشتهایی، سوء هاضمه، نفخ شکم، دیس باکتریوز، زردی پوست، در مواردی، زردی پوست و براق شدن آن.
• از طرف کبد: افزایش گذرا در فعالیت ترانس آمینازهای کبدی و آلکالین فسفاتاز، بیلی روبین، زردی کلستاتیک، صلبیه ایکتریک.
• از سیستم ادراری: افزایش نیتروژن اوره یا کراتینین در سرم خون، نفریت بینابینی، اختلال در عملکرد کلیه.
• از سیستم ایمنی: بثورات، خارش، کهیر، آنافیلاکسی، اریتم مولتی فرم یا سندرم استیونز جانسون، بیماری سرم، پورپورا، آرترالژی، تب.
• از پوست: هایپرهیدروزیس، بثورات ماکولوپاپولار و وزیکولوبولوز، درماتیت قارچی، لایه برداری پوست، خشکی پوست، ریزش مو، آفتاب سوختگی، نکرولیز اپیدرمی سمی.
• عفونت ها: کاندیدیاز واژن (خارش یا ترشح واژن)؛
• از طرف کلیه ها: افزایش نیتروژن اوره و کراتینین در خون.

شاخص های آزمایشگاهی: اکثر تغییرات آزمایشگاهی گذرا بوده و اهمیت بالینی ندارند. واکنش مثبت به کتون‌های موجود در ادرار در آزمایش‌های نیتروپروساید امکان‌پذیر است، اما با نیتروفریکیانید امکان‌پذیر نیست. مصرف سفیکسیم می تواند منجر به آزمایشات مثبت کاذب برای گلوکز در ادرار شود (بنابراین باید از آزمایشات آنزیمی استفاده شود)، به تغییر در شاخص های آزمایش کبد و کلیه منجر شود.

دستورالعمل های ویژه برای مصرف سفیکس

قبل از تجویز سفیکس، باید مشخص شود که آیا این بیمار قبلاً به دلیل حساسیت متقاطع واکنش های حساسیت به سفالوسپورین ها یا پنی سیلین ها را تجربه کرده است یا خیر. این دارو باید با احتیاط برای بیماران با حساسیت افزایش یافته به پنی سیلین تجویز شود، زیرا خطر واکنش آنافیلاکتیک وجود دارد. در صورت بروز واکنش آلرژیک به سفیکسیم، مصرف دارو باید قطع شود.

سفیکس برای استفاده در بیمارانی که حساسیت آنها به آنتی بیوتیک های سفالوسپورین افزایش یافته است توصیه نمی شود. واکنش های آلرژیک (به ویژه آنافیلاکسی) هنگام استفاده از آنتی بیوتیک های β-لاکتام می تواند شدید باشد و در موارد جداگانه – با نتیجه کشنده باشد. سفیکس یک آنتی بیوتیک برای درمان پنومونی استافیلوکوکی است، اما نمی توان از آن در درمان بیماران مبتلا به پنومونی ناشی از لژیونل، مایکوپلاسما و کلامیدیا استفاده کرد.

هنگام استفاده از دارو، ممکن است عوارض جانبی از دستگاه گوارش رخ دهد، بنابراین، سفیکسیم باید با احتیاط برای بیماران با سابقه خونریزی، بیماری های دستگاه گوارش، به ویژه مانند کولیت اولسراتیو، کولیت منطقه ای یا انتریت و همچنین تجویز شود. با اختلالات عملکرد کبد آنتی بیوتیک های طیف وسیع، به ویژه با استفاده طولانی مدت، می توانند منجر به ایجاد کولیت کاذب غشایی شوند.

اشکال خفیف کولیت ممکن است پس از قطع دارو از بین بروند، موارد متوسط ​​یا شدید ممکن است نیاز به درمان خاصی داشته باشند. با استفاده طولانی مدت از دارو، می توان میکرو فلور طبیعی روده را مختل کرد، که می تواند باعث افزایش رشد کاندیدا آلبیکنس و در نتیجه کاندیدیاز غشای مخاطی حفره دهان شود. بروز اسهال شدید در طول درمان با دارو ممکن است نتیجه ایجاد کولیت کاذب غشایی باشد. در این موارد مصرف سفیکس باید قطع شود و معاینه مناسب انجام شود.

هنگام استفاده از آنتی بیوتیک های بتالاکتام، ایجاد نوتروپنی و آگرانولوسیتوز، به ویژه در طول درمان طولانی مدت امکان پذیر است. در صورت مصرف بیش از ۱۰ روز دارو، کنترل آزمایش خون ضروری است و در صورت بروز نوتروپنی، درمان با سفیکسیم قطع شود. در طول درمان با سفیکس، واکنش مثبت کاذب کومبس و ادرار به قند ممکن است.

تغییر در عملکرد کلیه با استفاده همزمان با آمینوگلیکوزیدها یا دیورتیک های قوی مشاهده شده است که در این صورت نظارت بر عملکرد کلیه ضروری است. استفاده طولانی مدت از دارو می تواند منجر به رشد بیش از حد میکروارگانیسم های مقاوم شود. در صورت وجود عفونت های استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A، دوره درمان باید حداقل ۱۰ روز باشد تا از تب روماتیسمی حاد جلوگیری شود.

بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت لثه کودکان

در عمل اطفال، هر دارویی با دقت زیادی انتخاب می شود. سن، وزن یک بیمار کوچک، عوارض جانبی در نظر گرفته می شود. داروهایی وجود دارد که مصرف آنها برای کودکان اکیدا ممنوع است. درد در دوران کودکی می تواند به دلایل زیادی ایجاد شود، از رویش اولین دندان ها تا پوسیدگی دندان یا پالپیت. در نوزادان، لثه ها نیز ممکن است آسیب ببینند، که اغلب به دلیل باکتری های وارد شده آسیب می بینند.

برای بیماران جوان، اشکال راحت داروهای مختلف ایجاد شده است: سوسپانسیون، قطره، ژل، شیاف. اغلب از داروهای ضد التهاب، ضد عفونی کننده، مسکن استفاده می شود برخی از آنها تب را نیز تسکین می دهند، مانند “نوروفن” یا “پاراستامول” کودکان.

اما داروهای ضد باکتری را نمی توان به تنهایی برای کودک تجویز کرد. حتی اگر دستورالعمل ها می گوید که این دارو برای درمان کودکان استفاده می شود (“Amoxiclav”)، برای جلوگیری از عواقب فاجعه بار، ابتدا باید با پزشک مشورت کنید. متخصص اثربخشی دارو در یک مورد خاص، نیاز به مصرف آن و تجویز دوز دقیق را توضیح می دهد.

چرا از آنتی بیوتیک ها استفاده می کنیم ؟

آنتی بیوتیک در برخی موارد کاملا ضروری است. این نه تنها در زمینه دندانپزشکی، بلکه در سایر زمینه های پزشکی نیز صدق می کند. اما استفاده کنترل نشده آنها غیرقابل قبول است زیرا شما نه تنها می توانید به خود آسیب برسانید، بلکه باعث ایجاد باکتری های اعتیاد آور می شوید و بر ظهور اشکال مقاوم میکروارگانیسم ها تأثیر می گذارید. یک دوره آنتی بیوتیک در موارد زیر ضروری است:

• درمان عفونت باکتریایی؛
• پیشگیری از عوارض در هر بیماری یا پس از جراحی؛
• پیشگیری از بیماری کودک در تماس با بیمار عفونی.

عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها

از آنجایی که همه عوامل ضد باکتری دارای عوارض جانبی خاصی هستند، قبل از مصرف باید به شدت آنها را در نظر گرفت. واکنش بدن انسان به آنتی بیوتیک ها متفاوت است و به وجود بیماری های مزمن، آلرژی، سن و عوامل دیگر بستگی دارد. بیماری های جدی دستگاه گوارش، قلب، کبد، کلیه ها، عدم تحمل فردی به محدودیت پذیرش تبدیل می شوند. عوارض جانبی رایج داروها عبارتند از:

• اسهال، درد شکم، حالت تهوع، دیس باکتریوز؛
• نقض کار اندام های خونساز؛
• یک واکنش آلرژیک که با خارش، سرفه آشکار می شود.
• کاندیدیازیس، دیس باکتریوز واژن در زنان.

بنابراین، در برخی موارد، پزشک خطرات عوارض جانبی را ارزیابی می کند که باید کمتر از مزایای یک داروی خاص باشد. مصرف آنتی بیوتیک ها نیز همیشه با استفاده از پروبیوتیک ها همراه است که میکروفلور غشاهای مخاطی را بازسازی می کنند.

کدام آنتی بیوتیک مناسب کودکان است؟

داروهای ضد باکتری گسترش باکتری های بیماری زا را کاهش می دهند. دندانپزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک را برای درمان پریوستیت، پریودنتیت و همچنین برای جلوگیری از یک فرآیند عفونی تجویز کند. آموکسی سیلین یک داروی ارزان قیمت موثر برای شار یا تورم ریشه ها است. مقدار مصرف: ۵۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز خوراکی به مدت یک هفته.

آزیترومایسین یک داروی جایگزین در صورتی که بیمار به آنتی بیوتیک های بتالاکتام حساسیت داشته باشد. اثر تجمعی دارد (چند روز پس از پایان مصرف در بدن باقی می ماند). مقدار مصرف: روز اول ۱۰۰۰ میلی گرم، سپس ۱ بار در روز، ۵۰۰ میلی گرم تا ۳ روز.

مترونیدازول. برای بهترین اثر همراه با آنتی بیوتیک های دیگر مصرف می شود. این برای درمان پیچیده پریودنتیت تجویز می شود، بر میکرو فلور حفره دهان تأثیر نمی گذارد. مقدار مصرف: ۵۰۰ میلی گرم/۳ بار در روز به مدت ۱۰ روز است.

درمان عفونت دندان کودکان در خانه

همه افراد در جعبه کمک های اولیه منزل خود مسکن دارند، به همین دلیل است که بیشتر در مواقعی که دندان درد می کند از آنها استفاده می شود. در مورد دردهای خفیف تر، داروهای حاوی پاراستامول یا داروهای حاوی ایبوپروفن موثر هستند. هنگامی که داروها را خریداری می کنید، خطر مصرف بیش از حد آنها را در نظر بگیرید، زیرا آنها علت دندان درد شما را برطرف نمی کنند.

برای مدت کوتاهی از بین می‌رود و سپس شدیدتر می‌شود و شما را وادار می‌کند دوز دیگری از داروی مسکن مصرف کنید. بنابراین، چنین داروهایی فقط باید به عنوان تسکین موقت و تسکین بیمار قبل از مراجعه به دندانپزشک استفاده شود.

درمان های طبیعی برای دندان درد

همه افراد به مسکن دسترسی ندارند، بنابراین قرن ها است که طب سنتی به دنبال راه های اثبات شده برای درمان دندان درد بوده است. شایان ذکر است که مثلاً اگر دراز بکشید، دندان بیشتر درد می‌کند و وقتی می‌ایستید یا می‌نشینید، این ناراحتی کاهش می‌یابد. علاوه بر این، برای تسکین دندان درد در خانه از موارد زیر استفاده کنید:

میخک که خاصیت ضد درد، ضد عفونی کننده، خوشبو کننده نفس و کاهش پوسیدگی دارد. این ادویه این ویژگی ها را مدیون ماده اصلی است که بو و طعم خاص آن را نیز می دهد، ماده ای شیمیایی به نام اوژنول. این ترکیب در دندانپزشکی کاربرد دارد. بخشی از مایع برای تهیه خمیر هنگام پر کردن کانال های ریشه است و همچنین به عنوان ماده ای برای پر کردن موقت حفره ها استفاده می شود. گاهی اوقات برای ضد عفونی کانال های ریشه در درمان قانقاریای پالپ استفاده می شود.

سیر همچنین به دلیل خواص ضد التهابی آن شناخته شده است. یک حبه سیر پوست کنده شده با نمک پاشیده شده را باید روی دندان دردناک بمالید یا به سادگی جویده شود.

گیاهانی مانند مریم گلی، بابونه و آویشن اغلب برای التهاب استفاده می شوند و می توانند به طور موقت تسکین دهند. دندان های دردناک باید با تزریق گرم مخلوطی از این گیاهان شسته شوند.

شستشوی ید و نمک – ۵-۶ قطره ید و یک قاشق چایخوری را به یک لیوان آب اضافه کنید.

خمیر سرکه جوش شیرین – ۲ قاشق چایخوری جوش شیرین و ۲ قاشق چایخوری سرکه را مخلوط کرده و روی تمام دندان درد بمالید.

روغن های ضروری – کافور، صنوبر یا میخک. یک پد پنبه ای را مرطوب کرده و روی دندان درد بمالید.

قطره های سنبل الطیب – مانند روغن ها، می توان آنها را روی یک پد پنبه ای پاشید.

عصاره وانیل موضعی نیز باید تسکین دهنده باشد.

یخ – یک تکه یخ را به مدت ۱۰-۲۰ دقیقه روی دندان آسیب دیده قرار دهید.

الکل. شستشوی دهان با الکل سرد ممکن است باعث تسکین شود.

سیب زمینی – پوست کنده و برش دهید، به مدت ۱۰-۱۵ دقیقه روی دندان دردناک قرار دهید. با این حال، به یاد داشته باشید که شما نمی توانید سیب زمینی خام بخورید.

درمان های خانگی دندان درد در طب چینی برای کودکان

طب فشاری می تواند به درمان دندان درد کمک کند. طبق طب چینی، فشار روی نقاط مناسب بدن می تواند درد شدید دندان را تسکین دهد. روی دست، چنین نقطه ای محل برخورد استخوان های شست و سبابه است.

البته به یاد داشته باشید که همیشه باید سمت مقابل دندان دردناک را ماساژ دهید (دست چپ برای دندان درد در سمت راست و بالعکس). در حین تحریک این نقطه، حرکات دایره ای شدید را به مدت ۵-۱۰ دقیقه انجام دهید. نقطه دیگر روی صورت، در چین بالای لب بالایی است. این نقطه را به مدت چند دقیقه به همین ترتیب ماساژ دهید. بعد از یک استراحت کوتاه می توانید ماساژ را تکرار کنید.