ارتودنسی دندان برای چه کسانی است ؟

ارتودنسی دندان چیست؟

ارتودنسی کلمه ای مشتق شده از یونانی “orthos” که در ترجمه به معنای صاف کردن و “dontos” به معنای دندان است و نشان دهنده یک تخصص متمایز در دندانپزشکی مدرن است که هدف آن بهبود ظاهر، موقعیت و عملکرد دندان های غیرعادی تراز و تغییر شکل است. موقعیت استخوان های فک برای بازگرداندن زیبایی و عملکرد دندان های شما.

هدف متخصص ارتودنسی علاوه بر بهبود زیبایی شناسی، بازیابی عملکرد دندان است. نباید از این موضوع غافل شد، زیرا در صورت عدم تراز دندانی، در آنودنتیت ها (از دست دادن یک یا چند دندان) و یا در صورت شلوغ بودن دندان ها روی قوس، بروز پوسیدگی دندان، مشکلات پریودنتال و سایش (ساییدگی) دندانی مطلوب است. .در بزرگسالان، درمان ارتودنسی به مدت زمان طولانی تری نیاز دارد،

معمولاً بین ۶ تا ۲۴ ماه (این دوره در هر مورد متفاوت است) در نتیجه محکم شدن استخوان های فک. در این مدت بیمار باید به طور منظم به مطب مراجعه کند و بهداشت را رعایت کند.

توصیه همه پزشکان متخصص این است که اولین مراجعه به دندانپزشک اطفال در حدود ۱ سالگی یا پس از رویش اولین دندان شیری انجام شود. این ویزیت هم از نظر پیشگیری از برخی مشکلات دندانی و هم در آموزش کودک از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال، طبق مطالعه‌ای که انجام شده است، میانگین سنی کودکانی که برای اولین بار به مطب یا کلینیک دندان‌پزشکی مراجعه می‌کنند ۴ سال و نیم است.

در مورد مراجعه به متخصص ارتودنسی، این کار باید بعد از ۷ سالگی انجام شود تا درمان احتمالی با بریس های دندانی به موقع آغاز شود. دندان‌های کودک می‌توانند شکل و اندازه‌های غیرطبیعی داشته باشند که علت آن ژنتیکی یا مرتبط با عادت‌های بد است. این موارد منجر به بروز مشکلات ارتودنسی می شود. مهم این است که وقتی متوجه این ناهنجاری ها می شویم، برای تشخیص صحیح و درمان مناسب، به مطب ارتودنتیست مراجعه کنیم.

نقش متخصص ارتودنسی را نمی توان نادیده گرفت!

ناهنجاری های دندانی را می توان اصلاح کرد. اما برای حصول نتایج صحیح، ایمن و سریع، لازم است درمان‌ها توسط متخصص ارتودنسی مجرب که دوره‌های آموزشی بین‌المللی را گذرانده است، انجام شود. بنابراین، انتخاب یک بهترین متخصص ارتودنسی باید با دقت انجام شود، زیرا تجربه او برای نتیجه نهایی ضروری است.

پزشک متخصص ارتودنسی که به عنوان متخصص ارتودنسی نیز شناخته می شود، فردی است که به شدت به تشخیص، پیشگیری و درمان ناهنجاری های دندانی-صورتی مانند: بایت معکوس، پروگناتیسم فک پایین، دیپ و اپن بایت، شلوغی دندان و غیره می پردازد.

دندان های کج و شلوغ نه تنها یک مشکل زیبایی هستند، بلکه می توانند منجر به بیماری های واقعی و جدی شوند. تمیز کردن آنها حتی با مسواک زدن معمولی دشوارتر است و بنابراین خطر پوسیدگی بسیار بالاتری دارند. دندان ها می توانند زودتر به دلیل حفره ها و بیماری پریودنتال از بین بروند و عضلات جونده را مجبور به انجام تلاش اضافی کنند که می تواند منجر به سردرد، اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی و درد در گردن، شانه ها و ستون فقرات شود.

همچنین اگر دندان در موقعیت نامناسبی قرار گیرد، نیش نادرست جسم سخت یا غذا می‌تواند باعث شکستگی دندان شود، این دندان‌ها بسیار بیشتر در معرض ضربه، آسیب و شکستگی قرار می‌گیرند، زیرا بقیه دندان‌ها ضربه‌ها را به طور مساوی متحمل نمی‌شوند اما تمام این مشکلات را می توان با یک دستگاه دندانپزشکی به راحتی حل کرد،

زیرا امروزه لوازم دندانپزشکی تکامل قابل توجهی را تجربه کرده اند، نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز در نظر گرفته می شوند، درمان های ارتودنسی مدرن به یک راه حل پیشرفته و موثر تبدیل می شوند.

ناهنجاری های دندانی-فک بالا که برای مدت طولانی به عنوان “کنجکاوی” ساده در نظر گرفته می شد، تنها در اواخر قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم مورد تجزیه و تحلیل و درمان علمی قرار گرفت. با این حال، هیچ طبقه بندی جامعی وجود ندارد که شامل و به طور مصنوعی تمام انواع تصاویر بالینی را تعریف کند.

قدیمی‌ترین طبقه‌بندی و اغلب مورد استفاده، طبقه‌بندی Angle، به ترتیب مربوط به مکتب آمریکایی (۱۸۸۹) است که ناهنجاری‌های دندانه‌ای فک بالا را بر اساس نسبت مولی شش ساله تقسیم می‌کند. طبقه بندی های دیگر عبارتند از طبقه بندی سندرم (مکتب آلمانی)، طبقه بندی بالینی مکتب فرانسوی و غیره. با این حال، تمام این طبقه‌بندی‌ها دارای یک سری ناهنجاری‌هایی هستند که از نظر بالینی آشکار می‌شوند و می‌توان آن‌ها را از طریق ارتودنسی اصلاح کرد:

ناهماهنگی دندانی فک بالا

دندان‌های شلوغ – زمانی که تعداد دندان‌های زیادی برای قرار گرفتن در قوس دندانی وجود ندارد.

دندان‌های فاصله دار – زمانی که فضاهای بین دندانی عمومی (که کمتر ظاهر می‌شوند) یا فضاهای موضعی مانند دیاستما وجود دارد.

دندان های خارج از دهان یا با وارونگی موقعیت.

علاوه بر ناهنجاری های دندانی در دسته مال اکلوژن، در سه سطح عمودی، عرضی و ساژیتال نیز ناهنجاری داریم.

اکلوژن باز – با وجود فاصله یا عدم تماس بین دندانهای ثنایای بالا و پایین هنگام گاز گرفتن دندانهای خلفی ایجاد می شود.

اکلوژن متقاطع – یک ناهنجاری در رابطه عرضی است و باعث می شود که دندان های بالایی روی دندان های پایینی همپوشانی نداشته باشند و با انسداد زبانی یا پالاتینیزه (یک طرفه یا دو طرفه) ظاهر می شود.

اکلوژن معکوس، یعنی دنده عقب جلویی، بیان یک ناهنجاری موقعیت یا علامت در شلوغی دندان است که ظاهری بولداگ می دهد، زمانی که دندان های جلوی پایینی خیلی به جلو یا دندان های بالایی خیلی عقب هستند.

ارتودنسی و درمان های ارتودنسی – آنچه باید بدانید

از نقش متخصص ارتودنسی نیز می توان استنباط کرد که ارتودنسی چیست. به طور خاص، این یک تخصص دندانپزشکی است که به مطالعه و درمان مال اکلوژن دندانی می پردازد. در میان کودکان، شایع ترین مشکلات دندانی از این دست عبارتند از: از دست دادن زودرس دندان های شیری، تعویض دیرهنگام دندان های شیری، شلوغی و نامناسب بودن دندان ها، گیرکردن دندان ها در رویش، دندان های جلویی در وضعیت بیرون زده، دندان های اضافی یا در حال رویش موقعیت های غیر طبیعی.

همچنین هنگامی که رشد غیر طبیعی/ نامتقارن فک ها را مشاهده می کنیم، زمانی که کودکان از درد در مفصل گیجگاهی فکی شکایت می کنند یا زمانی که مشکلات جویدن مشاهده می شود، از متخصص ارتودنسی کودکان کمک می گیریم. مشکلات دندانی صورت را باید در سنین پایین کشف کرد تا راحت تر درمان شود. به همین دلیل است که با مراجعه منظم به کلینیک دندانپزشکی از یک سالگی، کودک از ناراحتی های متعدد جلوگیری می کند و اهمیت سلامت دهان و دندان را یاد می گیرد.

اگر مشکلات دیرتر ظاهر شد، همانطور که گفتیم با کمک درمان های ارتودنسی خاص قابل اصلاح هستند. محبوب ترین آنها درمان بریس است. این که به عنوان یک دستگاه ارتودنسی نیز شناخته می شود، معمولاً برای کودکان بالای ۷ سال، بسته به ناهنجاری موجود و وضعیت دندان، نشان داده می شود و می تواند چندین نوع باشد (از مدل کلاسیک ثابت با براکت های فلزی، مدل های ثابت نامرئی و مدل های موبایل).

زمان سایش بریس ها بسته به مشکلی که کودک با آن دست و پنجه نرم می کند متفاوت است. تجربه ارتودنتیست اطفال نیز برای دستیابی به بهترین نتایج حیاتی است، زیرا او می تواند زمان درمان را کوتاه کند و علاوه بر آن، هر مراجعه به کلینیک را به یک تجربه خوشایند تبدیل کند.

مزایای درمان های ارتودنسی دندان چیست؟

مزایای ارتودنسی دندانپزشکی می تواند چندگانه باشد و از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. با این حال، رایج ترین مزایا عبارتند از:

خطر پوسیدگی دندان و بیماری لثه را کاهش می دهد.
از فرسایش دندان جلوگیری می کند.
به جویدن و به طور ضمنی به کل فرآیند گوارش کمک می کند.
از آسیب های دندانی جلوگیری می کند.
عادات مضر (جویدن اشیاء نوشتاری، گاز گرفتن لب ها و …) را از بین می برد.
امکان اصلاح دندان در هر سنی.
عدم تأثیر منفی بر گفتار و خوردن غذا
ارتودنسی یک رشته بسیار جالب و در حال توسعه است. این بدان معنی است که حتی بیمارانی که چند سال پیش راه حلی برای آنها یافت نمی شد، اکنون می توانند از گزینه های درمانی مقرون به صرفه با نتایج تضمین شده برخوردار شوند. این تکامل، بیش از هر چیز دیگری، ارتودنسی را به یک رشته شگفت انگیز تبدیل می کند.

سیستم های درمان ارتودنسی مدرن عبارتند از:

بریس دهلیزی (تثبیت شده روی سطح جلوی دندان).

– فلز (متداول ترین).

– زیبایی: پلاستیک، سرامیک (همرنگ دندان)، یاقوت کبود (شفاف)؛

بریس های لینگوال (تثبیت شده در داخل دندان ها).

اندیکاسیون ها و موارد منع درمان ارتودنسی.

فرزندتان را نزد متخصص ارتودنسی ببرید اگر:

– از طریق دهان نفس می کشد.

– انگشتان یا اشیاء دیگر خود را می مکد.

– دارای فضاهای بین دندانی بزرگ یا برعکس، دندان های شلوغ است.

-او در جویدن و گاز گرفتن غذا مشکل دارد.

ارتودنسی دندان برای چه کسانی است؟

بهترین سن برای شروع درمان ارتودنسی بین ۶ تا ۱۲ سالگی است. با این حال، هیچ محدودیت سنی مستقیمی در مورد زمان انجام درمان وجود ندارد. اغلب لازم است در اوایل کودکی به متخصص ارتودنسی مراجعه کنید، به عنوان مثال، برای نگه داشتن فاصله بین دندان ها پس از از دست دادن زودرس دندان شیری، یک اسپیسر مخصوص نصب کنید.

اصلاح موقعیت نادرست دندان ها در طول زندگی امکان پذیر است. حتی در بزرگسالی، اگر اصلاح در نوجوانی از قلم افتاده باشد. درمان ارتودنسی به عنوان آماده سازی برای پروتز گاهی اوقات ضروری است اگر درجه جابجایی دندان اجازه نصب بریج، روکش یا ایمپلنت را نمی دهد. عدم تطابق در اندازه یا موقعیت فک ها در بزرگسالی هنوز قابل اصلاح است،

اما معمولاً به درمان ترکیبی – ترکیبی از درمان ارتودنسی و جراحی فک و صورت نیاز دارد. درمان ارتودنسی محدودیت سنی ندارد و برای بیماران مسن نیز امکان پذیر است.

تفاوت بین درمان ارتودنسی دندان در بزرگسالان و کودکان چیست؟

تفاوت اصلی بین کودکان و بزرگسالان در تکمیل استخوان سازی فک است. در کودکان، رشد هنوز کامل نشده است. در بسیاری از موارد، مال اکلوژن را می توان با کمک دستگاه های خاص اصلاح کرد. در بزرگسالان، رشد فک ها از قبل کامل شده است و برخی از فرآیندهای بافتی به دلیل سن متفاوت است.

در نتیجه، درمان بزرگسالان اغلب طولانی تر می شود و آسیب شناسی های شدید معمولاً نیاز به جراحی دارند. بیماران بزرگسال نیز بیشتر احتمال دارد که سابقه دندان های بیمار یا از دست رفته، التهاب لثه (ژنژیویت) یا ساختارهای پریودنتال (پریودنتیت) داشته باشند که باید قبل از درمان ارتودنسی درمان شوند. در حالی که کودکان از بریس های قابل مشاهده کمتر اذیت می شوند، بزرگسالان اغلب وسایل ارتودنسی محتاطانه یا نامرئی مانند الاینرها را ترجیح می دهند.

چه زمانی از ارتودنسی دندان استفاده می شود؟

دندان ها دارای موقعیت “عادی” مشخصی از دندان ها بین آنها هستند. به عنوان مثال، دندان های ثنایای بالایی به صورت عمودی یک تا سه میلی متر روی دندان های پایینی همپوشانی دارند. و فک ها نیز از نظر اندازه و مکان با یکدیگر مطابقت دارند. وقتی صحبت از بدشکلی ها می شود، برخی از دندان ها شدیدتر ساییده می شوند، درد ظاهر می شود، تغییر در نسبت صورت و غیره.

 

جابجایی فک پایین معمولاً منجر به تغییر شکل دندان می شود. برعکس، نامرتبی دندان ها نیز می تواند بر رشد و موقعیت فک تأثیر بگذارد.

انسداد مزیال (PROGENIA)

هر گونه انحراف از بایت طبیعی، خواه مربوط به تک تک دندان ها، موقعیت دندان ها در کنار هم و یا نحوه برخورد فک بالا و پایین با یکدیگر باشد، بایت پاتولوژیک نامیده می شود. دلایل کاملاً متنوع است. از دست دادن دندان شیری می تواند موقعیت دندان های دائمی را مختل کند.

آندربایت یا نتاج در افرادی با اندازه نامتناسب فک بالا (کوچکتر) و پایین (بزرگتر) رخ می دهد. دومی در بیشتر موارد جلو می آید. در این مورد، نقض نسبت طبیعی رخ می دهد، که منجر به تغییر در ظاهر صورت می شود.

OPEN BITE اپن بایت – انسداد

در اپن بایت، دندانهای ثنایای فوقانی و تحتانی با یکدیگر تماس ندارند، حتی در صورت فشرده شدن. به همین دلیل گاز گرفتن، صحبت کردن و جویدن مشکل است. دندان هایی که به هم نزدیک می شوند بیشتر فرسوده می شوند. یک پیامد مکرر بار نادرست روی مفاصل گیجگاهی فکی است. بیماران ممکن است تنفس دهانی و اختلال در عملکرد زبان را تجربه کنند. اپن بایت با مکیدن انگشت شست یا استفاده طولانی مدت از پستانک تسهیل می شود.

کراس بایت

در کراس‌بایت، دندان‌های آسیاب فک پایین (گونه) کاسپ باکال دندان‌های فک بالا را «از کنار گاز می‌گیرند». عدم تقارن صورت ممکن است نتیجه کراس بایت یک طرفه باشد. از آنجایی که دندان ها به خوبی نمی چسبند، افزایش سایش آنها اتفاق می افتد. هنگام جویدن، حرکت فک پایین اغلب با جابجایی موجود دندان‌ها سازگار می‌شود، اما بار بیشتری بر روی مفصل گیجگاهی فکی وارد می‌کند.

دیستال بایت (انسداد دیستال)

محل قرارگیری دندانهای ثنایای فوقانی بسیار جلوتر از دندانهای ثنایای تحتانی نوعی مال اکلوژن به نام دیستال را مشخص می کند. یکی از دلایل آن جابجایی فک پایین پشت است. بنابراین، یک پله بزرگ بین دندانهای ثنایای بالا و پایین تشکیل می شود.

این ناهماهنگی دندان ها خطر آسیب دیدگی را افزایش می دهد، لب از دندان ها محافظت نمی کند و دندان های جلویی پایین از دندان های بالا حمایت نمی کنند. اگر جابجایی زیادی وجود داشته باشد، دندانهای ثنایای پایینی می توانند به غشای مخاطی کام آسیب برسانند.

اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)

اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) معمولاً بدون علائم معمولی، اما با علائم غیرمستقیم زیادی رخ می دهد، بنابراین تشخیص آن آسان نیست. تغییر شکل دندان ها و فک ها اغلب منجر به بارگذاری نامناسب، جابجایی و اختلال در عملکرد مفاصل گیجگاهی فکی و ماهیچه های جونده می شود، زیرا فک ها یا ماهیچه ها تا حدودی جابجایی دندان ها را در حرکات خود جبران می کنند.

بیماران اغلب از سردرد، دندان درد یا گوش درد رنج می برند، اما وزوز گوش و اختلالات خواب نیز ممکن است رخ دهد. تنش در عضلات جونده معمولا منجر به سفتی در گردن، شانه ها و پشت می شود. از آنجایی که اینها علائم رایج مرتبط با لیست بزرگی از اختلالات هستند، تشخیص در دندانپزشکی اغلب با معاینه طولانی توسط بسیاری از متخصصان انجام می شود. التهاب، ضربه و همچنین فشار عصبی و عوامل روانی در ایجاد اختلال عملکرد TMJ نقش دارند.

تغییر شکل دندان ها (انحنای دندان ها)

یکپارچگی دندان می تواند به دلیل نامرتبی و رشد دندان ها به خطر بیفتد. دندان ها ممکن است کج، پیچ خورده، خیلی نزدیک به هم (ازدحام) یا در یک مکان غیر معمول، معمولاً به دلیل کمبود فضا (ناهمترازی) باشند. اگر انحنای وجود داشته باشد، نه تنها زیبایی شناسی را مختل می کند، بلکه تا حدی با بهداشت تداخل می کند که می تواند منجر به پوسیدگی بیشتر دندان شود.

چه روش هایی در ارتودنسی دندان استفاده می شود؟

اگر دندان ها نیاز به درمان نداشته باشند، پزشک تجهیزات ارتودنسی را نصب می کند. بزرگسالان مبتلا به مال اکلوژن شدید اغلب به چندین مرحله درمان ارتودنسی نیاز دارند، مانند:

مرحله اول – دندان های ایستاده ناهموار توسط تجهیزات غیر قابل جابجایی اصلاح می شوند.

مرحله دوم یک عمل ارتوگناتیک است که طی آن فک به موقعیت صحیح منتقل می شود.

مرحله سوم – تنظیم دقیق انجام می شود و از بسته شدن صحیح دندان ها اطمینان حاصل می شود.