علت لق شدن ایمپلنت و روکش ایمپلنت دندان چیست ؟

در چند هفته اول، ایمپلنت دندان به استخوان فک رشد می کند. این فرآیند osseointegration نامیده می شود و برای موفقیت طولانی مدت ایمپلنت بسیار مهم است این روند می تواند چندین ماه طول بکشد. زمانی که استخوان اطراف ایمپلنت شروع به رشد کرده و با ایمپلنت دندان ترکیب می شود، از ایمپلنت حمایت می کند و ثبات ثانویه را فراهم می کند. این افزایش با افزایش همجوشی استخوان به ایمپلنت ادامه می‌یابد که در حالت ایده‌آل منجر به ثبات بیولوژیکی می‌شود. اگر ایمپلنت با استخوان جوش نخورد و لق شدن ایمپلنت جراح ممکن است آن را برداشته و پس از بهبودی ناحیه کاشت، دوباره کاشت را امتحان کند.

منظور از عدم بقا یا لق شدن ایمپلنت یا رد ایمپلنت چیست؟

ابتدا باید بفهمید که ادغام استخوانی در چه دنباله ای انجام می شود که به معنی پیوند یک ریشه مصنوعی در استخوان فک می باشد. در ۲ تا ۳ روز پس از پیچاندن استخوان فک، استئوبلاست ها (سلول های بافت استخوانی تازه تشکیل شده) شروع به رشد می کنند و در پوشش میکرو زبر ایمپلنت رشد می کنند. در روزهای ۴-۶، آنها با ترابکول ها – سلول های بافت اسفنجی فرآیند آلوئولی و همچنین با استئون ها – سلول های بافت استخوانی فشرده متصل می شوند.

یک ماتریکس استخوان در اطراف پین تیتانیوم تشکیل می شود که تراکم آن هر روز افزایش می یابد. در پایان ۳ یا ۶ ماهگی (به ترتیب در فک پایین و بالا)، ریشه مصنوعی با استخوان محکم می شود.

حال بیایید دریابیم که منظور از دو مفهوم زیر در ایمپلنتولوژی چیست:

عدم بقای ایمپلنت، زمانی که پس از پیچ شدن در استخوان، به مدت ۳-۶ ماه با آن ترکیب نمی شود.

رد ایمپلنت، زمانی که پس از ادغام موفقیت آمیز ریشه مصنوعی در استخوان فک (۳-۵ سال پس از نصب)، اتصال استخوانی خود را از دست داده و متحرک می شود.

بنابراین در کوتاه مدت (تا ۶ ماه پس از نصب) از عدم بقای ریشه دندان تیتانیومی صحبت می کنند. در دراز مدت (از ۲ تا ۵ سال) – در مورد رد بقای ایمپلنت صحبت می شود.

علائم رد ایمپلنت

علائم زیر به درک اینکه ایمپلنت ریشه نمی دهد یا رد می‌شود کمک می‌کند:

• درد حاد مداوم پس از کاشت یا افزایش تورم لثه ۴-۵ روز پس از جراحی؛
• درد هنگام جویدن؛
• ترشح چرک از زخم بعد از عمل (همراه با بوی بد دهان)؛
• دمای بالا (بیش از ۳۸ درجه سانتیگراد)؛
• تحرک پین تیتانیوم

استئواینتگراسیون ایمپلنت دندان: مراحل و زمان

به طور معمول، ایمپلنت به مدت ۳ (در فک پایین) یا ۶ (در فک بالا) در استخوان ریشه می‌کند. استئواینتگراسیون در دو مرحله انجام می شود:

• *تشکیل بافت استخوانی اسفنجی (به مدت ۳-۶ هفته). در حین پیچاندن پین تیتانیوم به استخوان، رگ های واقع در آن آسیب می بینند. در حال حاضر در روز سوم، عروق جدید شروع به تشکیل می کنند که از طریق آنها مواد مغذی وارد زخم بعد از عمل می شوند. بافت استخوانی اسفنجی به تدریج تشکیل می شود متراکم و شل نیست. یک پروتز موقت به ایمپلنت متصل می شود حداقل بار جویدن روی آن مجاز است.
•  گرفتگی ایمپلنت با استخوان لایه ای (در هفته ۹-۱۸) شروع به نفوذ به سطح متخلخل بدن ایمپلنت می کند. ریشه مصنوعی با استخوان فک ترکیب می شود و یک پروتز دائمی روی آن ثابت می شود. یک دندان مصنوعی شروع به مشارکت کامل در جویدن غذا می کند که به تحریک فرآیندهای متابولیک در استخوان تشکیل شده در اطراف ایمپلنت کمک می کند.
• جایگزینی استخوان شل با استخوان بالغ (در هفته ۴۸-۷۲). فرآیند ادغام ریشه مصنوعی در استخوان فک کامل شده است.

چرا ایمپلنت دندان تکان می خورد؟

اگر ایمپلنت دندان شل باشد، دلیلی وجود دارد که باید یکی از عوارض احتمالی در طول کاشت را فرض کنیم. این شامل:

• عفونت بافت؛
•  پری ایمپلنتیت، یعنی التهاب بافت های دندانی اطراف ایمپلنت دندان.
• رد ریشه مصنوعی.

چنین عوارضی با تحرک به دلیل تقصیر بیمار یا پزشک ایجاد می شود. در مورد اول، دلایل شامل موارد زیر است:

• عدم رعایت توصیه های اولیه دندانپزشک؛
• مخفی نگه داشتن اطلاعات در مورد بیماری های موجود؛
• نقض قوانین بهبودی پس از کاشت.

تحرک ناشی از تقصیر پزشک زمانی رخ می دهد که:

• معاینه ناقص حفره دهان بیمار.
• عدم بهداشت مناسب حفره دهان؛
• خطاهای انتخاب ایمپلنت؛
• استفاده از سیستم های ایمپلنت با کیفیت پایین؛
• نقض روش کاشت، از جمله عدم انطباق با قوانین آسپسیس، اشتباهات نصب، گرم شدن بیش از حد استخوان فک.

در صورت لق شدن ایمپلنت دندان چه باید کرد؟

حتما به فکر خود باشید و علایم را جدی بگیرید. دندانپزشک- ایمپلنتولوژیست وضعیت را ارزیابی می کند و تاکتیک های درمانی را بر اساس ویژگی های یک موقعیت بالینی خاص انتخاب می کند. باید درک کرد که تکان خوردن ایمپلنت ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت با بازگشت بعدی آن به جای خود یا بدون آن داشته باشد. تمام سناریوهای ممکن عبارتند از:

• درمان محافظه کارانه در برخی موارد، از جمله پری ایمپلنتیت، دستکاری های درمانی از جمله تمیز کردن پاکت های لثه، از بین بردن کانون التهاب با کمک داروها، برداشتن رسوباتی که باعث عفونت شده اند و غیره انجام می شود.
• برداشتن ایمپلنت با فیکس کردن مجدد. در این مورد، پس از برداشتن ریشه مصنوعی، بستر آن تمیز، دارویی و / یا اثر ضد عفونی کننده بر روی کانون التهابی می شود. پس از انجام این روش ها، ایمپلنت به محل واقعی خود بازگردانده می شود.
• برداشتن ایمپلنت بدون فیکس کردن مجدد پس از برداشتن، پزشک دستکاری های پزشکی مورد نیاز را انجام می دهد. سپس برای بهبود بافت ها مکث می شود و قبل از نصب مجدد ایمپلنت دندان، معاینه دیگری از فک انجام می شود. همچنین، یک کاشت دندان جدید ممکن است با استئوپلاستی همراه با تقویت استخوان انجام شود.

تکان خوردن یکی از ایمپلنت ها همچنین ممکن است زمانی رخ دهد که چندین ایمپلنت به طور همزمان کاشته شوند، علاوه بر این، پس از نصب یک ساختار ارتوپدی (پروتز) ، ریشه مصنوعی مشکل ساز نیز ممکن است نیاز به حذف داشته باشد. در همان زمان، به صورت فردی پزشک تعیین می کند که آیا می توان پروتز را در حفره دهان برای دوره پیوند ایمپلنت جدید باقی گذاشت یا نیاز به برداشتن و اصلاح دارد.

چگونه از مشکلات حرکتی در حین لانه گزینی ایمپلنت جلوگیری کنیم؟

اقدامات پیشگیرانه در برابر شل شدن ایمپلنت شامل موارد زیر است:

• انتخاب متعادل و متفکرانه دندانپزشکی و ایمپلنتولوژیست برای ترمیم دندان های از دست رفته.
• معاینه کامل اولیه و درمان بیماری های مزمن و حاد موجود؛
• انجام استئوپلاستی با کمبود بافت استخوانی.
• رعایت کلیه توصیه های پزشک معالج برای توانبخشی پس از کاشت.
• طرد عادات بد

علل عدم بقای ایمپلنت ها

اشتباهات دکتر

گرم شدن بیش از حد بافت استخوانی. هنگام تشکیل محل ایمپلنت (محلی که ریشه تیتانیوم در آن پیچ می شود)، پزشک می تواند از کاترهای بلانت استفاده کند. اگر در حین عملیات از آبیاری کافی (خنک کردن به وسیله آب) غافل شود، واقعا بد است و نتیجه نکروز استخوان است ریشه مصنوعی نمی تواند همراه با بافت استخوانی فیبری رشد کند.

بررسی نامطلوب حفره دهان. قبل از نصب ایمپلنت، دندان‌ها را با استفاده از سنگ از پلاک‌ها با اولتراسونیک تمیز می‌کنند. دندان های مبتلا به پوسیدگی یا پالپیت درمان می شوند. کانون های چرکی-التهابی از بین می روند. ایمپلنتولوژیست ممکن است چیزی را نادیده بگیرد یا آسیب شناسی های پنهان را تشخیص ندهد (به عنوان مثال، کیست در ریشه دندان در کنار محلی که پین تیتانیوم نصب شده است). عفونت باقی مانده در حفره دهان می تواند منجر به التهاب بافت های اطراف پست تیتانیوم شده و از پیوند آن جلوگیری کند.

انتخاب نادرست محل ایمپلنت دندان اگر پین تیتانیومی در ناحیه فک با حجم استخوان ناکافی (کمتر از ۲ میلی متر) پیچ شود، در عرض ۶-۴ هفته شل می شود.

نادیده گرفتن موارد منع مصرف نسبی اگر ایمپلنتولوژیست نخواست صبر کند و تا رفع منع مصرف موقت عمل کند، ممکن است ایمپلنت ریشه نکند. مثلاً صبر نکرد تا سطح قند خون به حد طبیعی برسد (برای بیماران دیابتی).

خطاهای بیمار

نقض توصیه های بعد از عمل. پس از کاشت، بیمار ممکن است قوانین رفتاری را در طول دوره توانبخشی نقض کند: استفاده بیش از حد از حمام و سونا، پرواز در هواپیما، افزایش فعالیت بدنی، امتناع از مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک.

امتناع از معاینات پیشگیرانه در چنین معایناتی، پزشک می تواند: اثربخشی فرآیند استئواینتگراسیون را نظارت کند، التهاب بافت های پریودنتال و سایر بیماری های دندانی را که ممکن است در روند طبیعی پیوند ایمپلنت در استخوان اختلال ایجاد کند، به موقع تشخیص دهد.

دلایل رد ایمپلنت

خطاهای پزشکی

اضافه بار ایمپلنت تاج نصب شده بر روی ریشه مصنوعی می تواند نیش را دست کم یا بیش از حد تخمین بزند (خطای دندانپزشک ارتوپد). در طول جویدن، ریشه تیتانیوم به طور مداوم بارگذاری می شود، که می تواند منجر به رد شود.

اشتباهات در برنامه ریزی یک عملیات. توسعه پری ایمپلنتیت می تواند منجر به موارد زیر شود:

• نصب پین تیتانیومی در فاصله بسیار نزدیک از دندان مجاور یا از ایمپلنت از قبل ایستاده.
• لثه های نازک، که نمی توانند مانع طبیعی برای محافظت از ناحیه کاشت در برابر عفونت باشند.
• حجم ناکافی لثه در اطراف پست تیتانیومی چسبانده شد (تحرک خواهد شد و پری ایمپلنتیت در طول زمان اجتناب ناپذیر است).
• نقص در پروتز. اتصال شل اباتمنت با ایمپلنت یا تاج منجر به عفونت در میکرو شکاف های موجود می شود یا ممکن است پزشک پس از تثبیت تاج روی ایمپلنت، سیمان باقی مانده را به خوبی خارج کند.

خطاهای بیمار

مراقبت ضعیف از ایمپلنت و دندان های مصنوعی نیاز به مراقبتی مشابه با دندان های شما دارند. بهداشت نامناسب دهان و دندان منجر به تجمع باکتری ها می شود. اطراف لثه موکوزیت ایجاد می شود – یک فرآیند التهابی و مخرب پاتولوژیک، که در غیاب درمان به موقع، منجر به از دست دادن ارتباط بین ایمپلنت و بافت های اطراف می شود. در مرحله موکوزیت می توان ریشه مصنوعی را نجات داد. اما اگر به پری ایمپلنتیت تبدیل شود، زمانی که التهاب بافت استخوانی را تحت تاثیر قرار می دهد و آن را از بین می برد، ایمپلنت باید برداشته شود.

سیگار کشیدن . نیکوتین عملکرد غدد بزاقی را مختل می کند و منجر به خشکی مزمن مخاط دهان می شود. یک محیط مساعد برای تولید مثل فعال میکرو فلورای بیماری زا ایجاد می شود. خطر التهاب لثه و استخوان اطراف ایمپلنت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد که می تواند منجر به پری ایمپلنتیت شود. همچنین، رزین های نیکوتین اثر باریک کنندگی بر رگ های خونی دارند و بافت های نرم را از دریافت کامل مواد مغذی محروم می کنند.

خارج شدن از دوره بهبودی برخی از بیماری های سیستمیک به عنوان موارد منع مصرف نسبی طبقه بندی می شوند. کاشت فقط پس از آماده سازی اولیه، زمانی که بیماری در حال بهبود است، امکان پذیر است. تشدید یک بیماری مزمن پس از جراحی می تواند باعث رد ریشه مصنوعی شود. مهم است که بیماران مبتلا به بیماری های مزمن تحت نظر پزشک متخصص باشند تا از تشدید آنها جلوگیری شود.

پری ایمپلنتیت – چیست و چگونه آسیب شناسی ایجاد می شود؟

این یک فرآیند التهابی است که با ورود باکتری های بیماری زا به بافت های اطراف ایمپلنت تحریک می شود. این نه تنها لثه، بلکه بافت استخوانی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در مرحله اولیه، تحلیل استخوان تا ۳ میلی متر مشاهده می شود. هنوز هم می توان با درمان محافظه کارانه روند مخرب را متوقف کرد. اگر پست تیتانیوم همچنان بی حرکت باشد، پزشک درمان را شروع می کند کوچکترین تحرک آن نشانه مستقیم حذف است.

در مرحله میانی، کاهش بافت استخوانی تقریباً نیمی از ارتفاع عمودی آن تشخیص داده می شود. در ناحیه ریشه مصنوعی چرک ترشح می شود. در مرحله نهایی، بافت استخوان تقریباً به طور کامل آتروفی می شود. حفره های عمیق تشکیل می شود که باعث تشدید عفونت می شود.

آیا امکان کاشت مجدد پس از رد وجود دارد؟

بله، امکان جایگزینی ایمپلنت رد شده با یک ایمپلنت جدید وجود دارد. عملیات در چند مرحله انجام می شود:

• تاج برداشته می شود.
• پین تیتانیوم برداشته می شود.
• علت رد از بین می رود.
•  یک دوره آنتی بیوتیک درمانی تجویز می شود.
•  استئوپلاستی برای پر کردن نقص استخوانی ایجاد شده انجام می شود.
• تاج اصلاح شده است (اگر شکل نادرست آن منجر به بارگذاری بیش از حد ایمپلنت شده باشد).
• پس از پیوند مواد استخوانی (۳-۱ ماهگی)، ریشه مصنوعی جدید نصب می شود.

چه کسی هزینه جایگزینی ایمپلنت دندان را پرداخت می کند؟

در صورتی که ریجکت ناشی از خطای ایمپلنتولوژیست یا دندانپزشک ارتوپدی باشد، کلینیک ایمپلنت جدید را به صورت رایگان و تحت ضمانت ارائه می کند.

ضمانت نامه اعمال نمی شود اگر بیمار:

• بهداشت دهان و دندان را رعایت نکرد.
• توصیه های پزشک بعد از عمل را رعایت نکرد.
• دریافت آسیبی که منجر به رد ایمپلنت شد.
• سایر قوانین مقرر در قرارداد برای ارائه خدمات کاشت دندان را نقض کرده است (ممکن است در کلینیک های مختلف متفاوت باشد).

جایگزین های ایمپلنت دندان چیست؟

وقتی صحبت از جایگزین‌های ایمپلنت‌های دندانی به میان می‌آید، بسته به تعداد دندان‌هایی که نیاز به تعویض دارند و سایر عوامل مرتبط با سلامت عمومی و دهان شما، ممکن است گزینه‌های مختلفی به شما پیشنهاد شود. اگر ایمپلنت گزینه ای برای شما در نظر گرفته نشود، بریج دندان ممکن است گزینه مناسبی باشد. بریج‌های دندانی اغلب برای تعویض تنها دندان‌های تکی استفاده می‌شوند، زیرا برای حمایت از بریج به دندان‌های طبیعی در دو طرف شکاف متکی هستند.

این امر مستلزم آن است که دندان های پایه به منظور محکم کردن بریج به ریشه کشیده شده و آماده شوند. در حالی که بریج راه حل خوبی برای دندان از دست رفته است، به اندازه ایمپلنت دائمی پایدار و قابل اعتماد نیست.

نوع دیگری از بریج، بریج چسبی (پل چسب، مریلند)، می تواند در مواقعی که دندان قدامی از بین رفته است، استفاده شود. اما این نوع پروتز دارای طول عمر نسبتا کوتاهی از مواد کامپوزیت دندان و ناپایداری اولیه آن است. در صورت عدم وجود چندین دندان، ممکن است یک پروتز متحرک جزئی ارائه شود. این ساختارهای دندانی توسط دندان‌های اطراف مانند بریج پشتیبانی می‌شوند، اما این گزینه قابل جابجایی و کمتر تهاجمی است زیرا برای کار کردن نیازی به ساییدن دندان‌های دیگر ندارد.

چه زمانی می توانم ایمپلنت جدید را به صورت رایگان تحت گارانتی دریافت کنم؟

دو نوع ضمانت وجود دارد:

1.  در ایمپلنت (برخی از تولید کنندگان تا ۲۰ سال ضمانت می دهند، برخی دیگر – مادام العمر). در صورتی که ریشه مصنوعی به دلیل تقصیر پزشک یا بیمار ریشه نگرفته باشد، سازنده موظف است ایمپلنت جدید را به صورت رایگان ارائه دهد.
2.  کار به عنوان پزشک (با تعیین کلینیک، از ۱ تا ۵ سال). کلینیک موظف به نصب ایمپلنت دندان جدید در صورتی که ایمپلنت قبلی به اشتباه پزشک ریشه نگرفته باشد. در صورتی که رد ناشی از اقدامات نادرست بیمار باشد، کلینیک مسئولیتی ندارد شما باید هزینه عمل مجدد را بپردازید.

اگر ایمپلنت ریشه نگرفت چه باید کرد؟

اگر با ظاهر شدن علائم رد ایمپلنت بلافاصله با کلینیک دندانپزشکی تماس بگیرید، در اکثر موارد بالینی می توان آن را نجات داد. پس از تشخیص اشعه ایکس یا توموگرافی کامپیوتری، پزشک علت رد را تعیین می کند. با در نظر گرفتن تصویر بالینی، او تصمیم خواهد گرفت که آیا می توان ایمپلنت را نجات داد یا اینکه آیا برداشتن آن ضروری است یا خیر.

موکوزیت چگونه درمان می شود؟

موکوزیت به خوبی به درمان پاسخ می دهد. درمان دارویی محافظه کارانه بدون برداشتن پین تیتانیوم انجام می شود:

• تمیز کردن مکانیکی سطح در معرض ایمپلنت؛
• برداشتن پلاک فوق لثه و زیر لثه.
• ضد عفونی با ضد عفونی کننده؛
• تجویز یک دوره آنتی بیوتیک.

چگونه خطر رد شدن ایمپلنت را کاهش دهیم؟

در اینجا چند توصیه وجود دارد:

• در انتخاب کلینیک و ایمپلنتولوژیست مسئولانه رفتار کنید. با بررسی مدارک، مدارک تحصیلی، نمونه کار پزشک، تجربه و مهارت های او را ارزیابی کنید. اتاق جراحی چگونه مجهز است؟ در بررسی های سایت های مستقل در مورد کلینیک و دکتر چه می نویسند؟
• در مورد تمام بیماری های مزمن به پزشک خود بگویید. چیزی را پنهان نکنید تا پزشک شما را از موارد منع مصرف نسبی یا مطلق درمان ایمپلنت حذف کند. با جمع آوری یک تاریخچه قابل اعتماد، پزشک می تواند به درستی برای عمل آماده شود و درمان را به درستی برنامه ریزی کند. عادت های بد خود را پنهان نکنید (مثلاً بگویید چند نخ سیگار در روز می کشید).
• در دوره توانبخشی از توصیه ها غافل نشوید. این نه تنها برای ایجاد عوارض و رد ایمپلنت خطرناک است، بلکه گارانتی را نیز باطل می کند.
• مراقب بهداشت دهان و دندان خود باشید. قوانین مراقبت از تمیزی و سلامت دندان های خود را رعایت کنید. حتما هر ۶ ماه یکبار به دندان پزشک مراجعه کنید.

تاکتیک های پزشکی

درمان به وضعیت حفره دهان، سلامت بیمار و ویژگی های فردی بستگی دارد. اگر ایمپلنت دندانی تکان بخورد، ممکن است نیاز به برداشتن و نصب مجدد داشته باشد. تاکتیک های درمان باید توسط پزشک و با در نظر گرفتن تمام ویژگی های فردی وضعیت بالینی تعیین شود. ممکن است چندین گزینه درمانی وجود داشته باشد:

• انجام دستکاری های درمانی: تمیز کردن پاکت های لثه، برداشتن رسوبات دندانی، رفع التهاب،جرمگیری دندان و استفاده از مواد دارویی.
• برداشتن ایمپلنت، تمیز کردن بستر استخوانی محصول، درمان ضد عفونی کننده و اثر دارویی بر کانون التهاب. در این حالت ایمپلنت بلافاصله در جای خود قرار می گیرد و ثابت می شود.
• برداشتن ایمپلنت دندان، انجام دستکاری های پزشکی لازم بدون نصب محصول. پس از بهبود بافت، فک مجددا مورد بررسی قرار می گیرد، در صورت لزوم، بافت استخوانی افزایش یافته و ساختار مجدداً کاشت می شود.

اگر یک ایمپلنت از چندین ایمپلنت نصب شده پس از ساخت ساختار ارتوپدی شل شود، امکان برداشتن ایمپلنت و اصلاح کار موجود برای زمان پیوند ایمپلنت جدید وجود دارد. در برخی موارد، وضعیت به شما اجازه می دهد تا به استفاده از کارهای موجود در حفره دهان ادامه دهید.

انواع ایمپلنت دندان و علائم عوارض

کاشت یک روش عالی برای ترمیم دندان های از دست رفته است. این عمل شامل نصب یک ریشه مصنوعی (ایمپلنت) در استخوان فک است که سپس یک پروتز یا تاج روی آن ثابت می شود. میزان بقای مدرن ترین سیستم های ایمپلنت به ۹۸٫۶ می رسد. اما پس از کاشت، مانند هر مداخله جراحی دیگری، امکان بروز عوارض وجود دارد.

عوارض کاشت ایمپلنت عبارتند از:

• واگرایی درزها – می تواند با فشار بیش از حد بر روی بافت های نرم رخ دهد. از بین بردن عارضه در ملاقات با متخصص بسیار آسان است.
• خون ریزی . این خود را با اعمال فیزیکی قابل توجه، فشار خون بالا، عدم رعایت توصیه های پزشک نشان می دهد. خونریزی جزئی را می توان خود به خود متوقف کرد، اما برای خونریزی طولانی مدت یا مکرر بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
• لثه های نامناسب. در ناحیه دندان های جلویی ممکن است کانتور لثه ها نقض شود که ظاهر زیبایی آن را بدتر می کند در این صورت جراحی پلاستیک ضروری است.
• پری ایمپلنتیت التهاب بافت نرم اطراف ایمپلنت است. با تورم، درد، قرمزی لثه ها، تحرک ساختار مشخص می شود نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
• رد ایمپلنت با بی اثری یا عدم درمان پری ایمپلنتیت مشاهده می شود. با احساس درد طولانی مدت با شدت های مختلف، ترشح خون یا چرک از لثه های نزدیک میله ظاهر می شود و همچنین تورم، قرمزی لثه، تحرک، بوی نامطبوع از زیر تاج همراه است.